czwartek, 30 sierpnia 2012

Renesansowe archetypy: Alchemik

Przykłady: Michał Sędziwój, Faust, Kaludiusz Frollo.  
Kim jest alchemik?
W świecie magii, obcych ras i niezwykłych mocy, alchemik jest przedstawicielem najbardziej ścisłej z dziedzin wiedzy. Porządkuje chaos, tłumaczy tajemnice. Opisuje zasady przemiany materii. Szuka powiązań między tym co na ziemi, a niebem, żywiołami i nadprzyrodzonymi mocami. Jest wyznawcą ładu, który wykracza daleko poza prawa ludzi, bogów i magii. Jest poszukiwaczem prawdy o świecie. Cennym sojusznikiem tak dla władców jak i dla ambitnych dworzan. Symbolem siły ludzkiego umysłu, gotowym na wszystko, by poznać sekrety natury.

Miejsce w świecie
Renesans na naszej ziemi i Stworzeniu różni się istnieniem magii, ale nie poziomem wiary w nią. W Europie istniały uczelnie z wydziałami białej i nieoficjalnymi kursami zakazanej czarnej magii. Byli tacy, którzy łączyli czarownictwo z alchemią. Byli też tacy, którzy skupiali się na naukowych dziedzinach wiedzy tajemnej, jak astrologia czy właśnie wiedza o substancjach i ich wzajemnym oddziaływaniu. Na Stworzeniu magia jest realną siłą, która stanowi podstawę potęgi Regalii. Nie każdemu uśmiecha się jednak dominacja adeptów. Magowie są próżni, pewni siebie i lojalni wobec uczelni. Stąd często zamiast do mistrza czystej mocy, ludzie chętniej zwracają się ku alchemikom. Większość z nich posiada szeroką wiedzę o nadprzyrodzonym i potrafi się bronić przed magami. Są przy tym zwykle związani z własnym Rodem czy pracodawcom, co zwiększa zaufanie do nich.

Niewielu czarowników jest profesjonalnymi alchemikami. Oczywiście większość z absolwentów Collegium liznęła podstawy tej nauki, ale prawie wszystkich ścieżki mocy prowadzą w innym kierunku. Pomaga to w uniknięciu oskarżeń o Technomagię. Dlatego większość mistrzów alchemii to zwykli ludzie. Pokazują oni, że wielkimi siłami można władać nie mając talentu ku magii. To zwyczajni śmiertelnicy, którzy wiedzą i ciężką pracą (a czasem sprytem i sztuczkami) potrafią uzyskać efekty równie niezwykłe, co magowie.

Alchemicy często stoją u boku władców jako przeciwwaga dla magów. Niejeden lepiej zna prawidła magii niż jego odpowiednik, młody magister, przekonany o swej kontroli nad mocą. Jednak prawdziwa potęga alchemików leży w tym, że mogą nie korzystając z nadprzyrodzonego prześcignąć mistrzów z Collegium Magicum. Najlepsi z nich stają się wyrazistymi przykładami na to, że ludzki umysł może władać nad materią. Że człowiek jest więcej niż tylko zwierzęciem obdarzonym mową, jak opisują nas Elfy. Te uważają, że bez magii trudno mówić o cywilizacji czy nawet inteligentnym bycie. Alchemicy udowadniają nam na każdym kroku, że nie potrzebujemy manipulacji mocą, by być władcami natury.

Granie alchemikiem
Alchemik jest mędrcem i naukowcem. Bada to, co dla ludzi ciągle nie jest do końca zrozumiałe: zależności między różnymi formami materii, przemiany jednych pierwiastków i żywiołów w inne, związki między przyrodą a niebem i ludzkim ciałem. Śmiało podążą tam, gdzie nie dotarł jeszcze umysł żadnego człowieka. Bada nieznane, pozostając człowiekiem, a nie zmienną i kapryśną istotą nadprzyrodzoną. Do odegrania takiej postaci trzeba wiele rozwagi i bystrości. Większość alchemików długo będzie stanowiła swoiste zaplecze drużyny, więc Gracz decydujący się na wcielenie w taką postać musi być też cierpliwy. W końcu dużo czasu jego postać będzie spędzać w laboratorium, podczas gdy towarzysze będą walczyć lub perorować.

Dla takiej postaci kluczową umiejętnością będzie oczywiście Alchemia i to najlepiej od razu na poziomie 5, zapewniająca licencje na legalne korzystanie z pełnego zakresu możliwości jej. Dalsze wybory są zależne od charakteru kampanii. Jeśli nastawiamy się na wpływowego dworskiego alchemika, doradcę hrabiego, barona czy księcia, właściwe byłoby wzięcie zarówno umiejętności dającej dostęp do dworskiego stanowiska (Astrologii, Wiedzy o magii, Wróżbiarstwa czy Zielarstwa), jak i kilku Umiejętności Szlacheckich, pozwalających obronić własną pozycję (Etykieta jest oczywistym wyborem). Alchemik powinien potrafić też wykpić się w razie niepowodzenia, więc przyda mu się Manipulacja. W przypadku kampanii drogi, wypraw badawczych lub nastawionej po prostu na akcję, alchemik może być świetnym sztukmistrzem-iluzjonistą. Przyda mu się wtedy Złodziejstwo (zręczne palce), by uzupełnić klasyczne dymy, błyski i kolorowe mikstury odrobiną zręcznych sztuczek.

Siła alchemika leży w dobrym przygotowaniu. Potrzebuje wielu Umiejętności pozwalających na tworzenie rozmaitych mikstur. Jeśli chcecie grać bardziej mistycznie, Wiedza o magii wydaje się tu oczywista. Ale świetne jest też Zielarstwo (pozwalające oszołomić tak przeciwników jak i patronów), a nawet Leczenie (w końcu w ludzkim ciele można ponoć znaleźć odbicie wszystkich przemian natury). Dla różnych odmian alchemików mogą okazać się przydatne odpowiednio Astrologia (ruch ciał niebieskich powiązany jest z żywiołami i poszczególnymi substancjami), Wróżbiarstwo (wiedza o przyszłości jest przydatna, gdy każdy eksperyment jest wielkim ryzykiem), Rolnictwo (tresowane zwierzę dodaje powagi i może pomóc w sztuczkach czy przy oddziaływaniu na potencjalnych patronów) oraz Technologia. Ta ostatnia to niebezpieczna sprawa. Z jednej strony to Umiejętność pozwalająca znaleźć dodatkowe zastosowania dla alchemicznych mikstur. Z drugiej zaś alchemik i tak porusza się po cienkim lodzie i łatwo może zostać oskarżony o Technomagię. W takim razie od razu można podeprzeć się Dziedzictwami takimi jak Ślad Technomagii czy Krew Trolla, by uczynić taką postać naprawdę dobrą w swym fachu.

Pierwsze pytanie: Czy poszerzy to moją wiedzę?
Co najbardziej szanuje: wiedzę i pomysłowość;
Czego nie zniesie: ignorancji i pośpiechu;
Jakie rozwiązania preferuje: przemyślane i błyskotliwe;
Kilka słów:
Alchemikowi zależy na poszerzaniu wiedzy, ale potrzebuje do tego czasu, pieniędzy i drogich odczynników. Zwykle więc szuka oparcia w możnych, władcach, czy wielkich organizacjach takich jak Uniwersytet Eleński czy Kult Pięciu Bogów. Pod ich skrzydłami będzie prowadzić badania i szukać odpowiedzi na najważniejsze pytania o naturę wszechświata. Nie cofnie się jednak przed odrobiną jarmarcznych sztuczek czy nawet zwykłym oszustwem, jeśli to pomoże to wsparciu jego pracy. W końcu prawda o świecie warta jest każdej ceny.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz