Stało się na Polconie czyli o Żonie dla Imperatora słów kilka

Przedstawiciele Rodów spotkali się, doradcy Imperatora intrygowali i oto sprawa się wyjaśniła. Stolica wybrała żonę Ethanowi Laine. By nie trzymać Was w niepewności: możni przekonali księcia Laine do wyboru Felicji z Montsegur. Dziś opowiemy jak do tego doszło. To nie jedyna historia, która rozegrała się na tym LARPie. Wspomnimy więc i o pozostałych.

Czytaliście już o kandydatkach do ręki Imperatora. Avignionet zaoferowała piękną Cecylię i wzmocnienie sojuszu. Biora proponowali nadobną i mądrą Annę Rit jako ofertę pokoju. Familia di Saphiro podsunęła panną Victorię jako symbol zaślubin z Kaplas. Córka Zygmunta Trentona de Laion została wprowadzona do stawki przez agenta Montsegur i pokonała pozostałe kandydatki zaskakując wszystkie delegacje.

Tak naprawdę była jeszcze piąta kobieta, która liczyła się w tym wyścigu. Jak wiecie Ethan Laine od lat był zakochany w Sophii O’Connel. Od zdobycia tronu u jego boku wiernie stali wspierająca to uczucie Brygid O’Eisin oraz zwalczający te zapędy Sean MacMullen. Imperator długo słuchał ich rad, ale tak naprawdę skupiał się na glosie własnego serca. Jednak w czasie prezentacji kandydatek do rąk Brygid trafił list ze Wzgórz. Mogła go utajnić, ale przekazała go swojemu Imperatorowi. Lojalność względem Ethana przeważyła nad osobistym interesem. W liście znalazły się trzy słowa, które złamały władcy ludzkości serce:

Jestem poślubiona Wzgórzom.

Ethan wyprosił delegacje i przez chwilę pozostał sam ze swoją świtą. Gdy znów wpuszczono reprezentantów Rodów w piersi miał już twardy głaz. Przestał kierować się uczuciami. Decydować zaczął interes. Dyplomaci byli na to przygotowani.

Każda z delegacji przywiozła ze sobą prezenty zaręczynowe. Doradcy Imperatora uznali je za podarki. Przyjęli, zanieśli do skarbca, ale dobrze zapamiętali. Gdy przyszło co do czego jedno było jasne.

Zygmunt z Montsegur oferował najwyższą łapówkę.

Zraniony Ethan nie zastanawiał się nad tym długo.

Doradcy Imperatora liczyli tymczasem zyski: 2500 tysiąca sztuk złota, połowa w wekslach oraz pięć pułków złożonych z najlepszych żołnierzy Rodów, którzy zasilili Legion Imperialny. Wielkim przegranym tego procederu był krasnoludzki bank Isaaka Ulfa. Sprytny Czarnobrody postanowił współfinansować wszystkie prezenty zaręczynowe. Wygrać niezależnie od wyniku targów. W jednej chwili on oraz jego partner Giuseppe Garibaldi stali się największymi dłużnikami korony.

Wiele innych intryg toczyło się pod powierzchnią matrymonialnych negocjacji. Do najważniejszych należały spiski Czerwonej i Białej Róży. Obydwa były wymierzone w tron i obydwa rozwinęły się w zagrażające Ethanowi przedsięwzięcia.

Znakiem Czerwonej Róży posłużyli się ocalali Oświeceni. Imperator wydał im wojnę po ostatnim Wiecu. Kolor płatków ich kwiatu miał symbolizować szkarłat przelanej przez Laine krwi. Ich celem było usunięcie władcy, najlepiej cudzymi rękami. Choć zamach ostatecznie nie doszedł do skutku, spiskowcy przyczynili się do sukcesu Białej Róży.

Druga grupa intrygantów miała zupełnie odmienny plan. Uknuła go była regentka, imperatorowa-wdowa Zofia di Lleni (chwała kontynuującej swoją rolę zza kulis Uli!). Intryga była subtelna. Regalicka magiczka przygotowała miksturę, która powodowała bezpłodność. Grupka spiskowców wsparta została przez podczaszynię Ethana. Dolała ona ciecz do kielicha władcy. Laine oraz jego degustator stali się jej ofiarami. Biała Róża popełniła jednak zasadniczy błąd – dodała ledwie kilka kropel do kielicha wina. Efekt, choć skuteczny, nie jest do końca trwały ani stabilny. Musi zostać tylko odkryty.

W obliczu tych zdarzeń Imperium znalazło się znów na rozdrożu. Czy Gustaw i Zygmunt utrzymają swój sojusz i zbuntują się przeciw Ethanowi? Czy bezpłodność Imperatora zostanie odkryta na czas i odczyniona przez magię? Czy czternastoletnia Felicja z Montsegur długo pozostanie żoną Władcy Ludzkości? Czy Vincent z Avignionet lub familie Kaplas nie uznają odrzucenia ich kandydatek na rzecz dziecka za zniewagę i nie wycofają poparcia dla Laine? To się wkrótce okaże.