Czym się różnią Dwory od Dziedzictwa?

Dzisiaj otwieramy cykl, który będzie przez najbliższe miesiące przybliżał Wam naszą nową produkcję, Dwory Końca Świata. Gdy pojawią się już podręczniki powinniście wiedzieć, co w nich da się znaleźć. W końcu na jakiejś podstawie musicie podjąć decyzję o zakupie.

W dzisiejszej aktualizacji wskażemy krótko najważniejsze cechy odróżniające Dwory Końca Świata od klasycznego Dziedzictwa Imperium. Opowiemy o nich szerzej w kolejnych tygodniach. To najistotniejsze zmiany. Obok niż pojawi się też trochę drobnych poprawek.

Na początku trzeba jednak wyraźnie powiedzieć: obydwa systemy będą w pełni kompatybilne. Postaci stworzone w jednym z łatwością da się przenieść do drugiego. Odmienne tematy sprawią jednak, że grać się w nie będzie inaczej.

Czas krótko opisać, czym się będą Dwory Końca Świata różniły od starego podręcznika:

• Jakość – dawna podstawka była produkcją niskobudżetową. Przełożyło się to na słabą oprawę graficzną i nieudaną korektę. Próbowaliśmy temu zaradzić rozdając Wam płytki z poprawianą na bieżąco wersją podręcznika. Teraz mamy wsparcie Wydawnictwa Menhir a w naszej ekipie pojawili się profesjonalni graficy. Mogę Wam obiecać, że podręcznik do Dworów Końca Świata będzie po prostu ładny i czytelny. Postaramy się o wysoką jakość za rozsądną cenę.
• Perspektywa  – Dwory Końca Świata skupią się na polityce, władzy i szlachcie. Z tej perspektywy są one pisane. Oznacza to wymianę większości tekstów i prawie wszystkich wstawek fabularnych. Czytając zobaczycie trochę inne Imperium, bardziej cywilizowane i wyraźniej podzielone granicami krain, niż to w klasycznej podstawce. Ludzie luźni, Sieroty i drobna szlachta to grupy dość mobilne. Dworzanie, artyści i oficerowie wojskowi są dużo silniej powiązani z konkretnym miejscem i władcą.
• Dopracowanie mechaniki – zasady Dziedzictwa Imperium na potrzeby Dworów Końca Świata nieco uprościliśmy i uporządkowaliśmy. Łatwiej będzie wytłumaczyć nowym Graczom użycie kostek. Postaraliśmy się o jasny opis mechaniki, z dużą liczbą przykładów. Zmiany będą miały przede wszystkim charakter udoskonaleń istniejących rozwiązań, które bardzo dobrze sprawdzały się na sesjach. W nowym wydaniu i przyjaźnie opisane powinny przypaść Wam do gustu.
• Gra drużynowa – w klasycznej rozgrywce grupa postaci łączyła się zwykle w trakcie gry, a różnice między naturami i dążeniami postaci napędzały opowieść o tym. W nowym podręczniku BG stanowią od początku frakcję w świecie gry. Łączą ich więzi Zaufania. Stają bowiem przed niezwykle trudnymi wyzwaniami. Trudno sobie wyobrazić grupę nieznajomych, którzy zaczną sprawnie współpracować trafiwszy na lajonicki dwór. Chcemy zapobiec takim sytuacjom. Grupa BG w Dworach Końca Świata może z czasem stać się z czasem potężną organizacją, dysponującą własną armią i majętnościami.
• Opcje tworzenia postaci – wejście do gry Księstwa Wzgórz, wymiana 1/3 Szkoleń oraz zmiana listy Dziedzictw to podstawowe odmienności w kreacji BG. Jest ich jeszcze sporo, a do najciekawszych należy wprowadzenie Ambicji. Wszystko to ma na celu oddanie renesansowych dworskich archetypów. Swoboda tworzenia postaci pozostaje ogromna. Nowe opcje otworzą możliwość podejścia do świata na inne sposoby.
• System Reputacji – całkowicie przebudowany zostanie system Reputacji. Będzie odtąd prostszy, czytelniejszy i znajdzie dużo większe zastosowanie w rozgrywce. Na dworach dobra sława jest niezwykle ważna. Postaci będą więc często podejmowały działania, w których postawią swoją Stawkę Reputacji aby w efekcie zyskać albo stracić w oczach otoczenia. Będą też wręczać cenne podarki czy w końcu składać się na chwałę całej frakcji.
• Zarządzanie zasobami – zaangażowane w politykę postaci będą dysponowały znaczącymi posiadłościami, cennymi dziełami sztuki i całymi armiami służących, kontaktów i żołnierzy. Rozwinięte grupy będą mogły nawet prowadzić lokalne wojny. W podręczniku poświęcimy tym kwestiom dużo więcej miejsca niż dawniej. Zaproponujemy Wam też kilka rozwiązań mechanicznych, które pozwolą zapanować nad znaczącymi zasobami renesansowych arystokratów.
• Wiedza o krainach poza Imperium – możni świata ludzi traktują swoich sąsiadów spoza Imperium jako konkurentów. Potencjalnych wrogów i sojuszników. Wiedzą więc o nich więcej niż domyślne postaci z podstawki. Spodziewajcie się więc rozszerzonych informacji o Cesarstwie, Doriancie, Krasnoludzkich Twierdzach a nawet osławionej goblińskiej Ordzie. Skupimy się na ich politycznej roli i znaczeniu w rozgrywkach między Rodami.
• Struktura rozgrywki – w Dworach Końca Świata BG mogą więcej. Dysponują znaczącymi zasobami, mają za sobą siłę całej frakcji. Dzięki Zaufaniu mogą znacząco wpływać na rzeczywistość. Narracja w większym stopniu znajdzie się pod kontrolą Graczy. Z tego powodu wiele sesji przyjmie specyficzną strukturę, w której grupa będzie musiała mierzyć się raz po raz z przerastającymi siły zwykłej jednostki wyzwaniami. Pomysłowe wykorzystanie środków i zdolności postaci będzie kluczem do zwycięstwa, pójdzie jednak w niwecz bez współpracy całej grupy.
• Karty kampanii – w ręce Mistrza Gry chcemy oddać zestaw pomysłów na kampanie, różniące się w sposób znaczący względem siebie. Na specjalnych stronach opiszemy zarówno ich założenia jak i modyfikacje zasad, które mogą się przydać w takim stylu gry. Od zwartej szekspirowskiej tragedii po kampanię pór roku i do grania na poziomie okolicy, w której znajduje się siedziba frakcji po opowieści obejmujące całe krainy – będziecie mieć spory wybór. Szczególnie ciekawe efekty uzyskacie łącząc ze sobą różne typy kampanii. Podpowiemy Wam jak opowiedzieć naprawdę niezwykłe historie w naszym świecie.

Który temat najbardziej Was interesuje by go wziąć na pierwszy ogień? Komentujcie i głosujcie! Kolejność aktualizacji będzie zależała od Waszych preferencji.

Stało się na Polconie czyli o Żonie dla Imperatora słów kilka

Przedstawiciele Rodów spotkali się, doradcy Imperatora intrygowali i oto sprawa się wyjaśniła. Stolica wybrała żonę Ethanowi Laine. By nie trzymać Was w niepewności: możni przekonali księcia Laine do wyboru Felicji z Montsegur. Dziś opowiemy jak do tego doszło. To nie jedyna historia, która rozegrała się na tym LARPie. Wspomnimy więc i o pozostałych.

Czytaliście już o kandydatkach do ręki Imperatora. Avignionet zaoferowała piękną Cecylię i wzmocnienie sojuszu. Biora proponowali nadobną i mądrą Annę Rit jako ofertę pokoju. Familia di Saphiro podsunęła panną Victorię jako symbol zaślubin z Kaplas. Córka Zygmunta Trentona de Laion została wprowadzona do stawki przez agenta Montsegur i pokonała pozostałe kandydatki zaskakując wszystkie delegacje.

Tak naprawdę była jeszcze piąta kobieta, która liczyła się w tym wyścigu. Jak wiecie Ethan Laine od lat był zakochany w Sophii O’Connel. Od zdobycia tronu u jego boku wiernie stali wspierająca to uczucie Brygid O’Eisin oraz zwalczający te zapędy Sean MacMullen. Imperator długo słuchał ich rad, ale tak naprawdę skupiał się na glosie własnego serca. Jednak w czasie prezentacji kandydatek do rąk Brygid trafił list ze Wzgórz. Mogła go utajnić, ale przekazała go swojemu Imperatorowi. Lojalność względem Ethana przeważyła nad osobistym interesem. W liście znalazły się trzy słowa, które złamały władcy ludzkości serce:

Jestem poślubiona Wzgórzom.

Ethan wyprosił delegacje i przez chwilę pozostał sam ze swoją świtą. Gdy znów wpuszczono reprezentantów Rodów w piersi miał już twardy głaz. Przestał kierować się uczuciami. Decydować zaczął interes. Dyplomaci byli na to przygotowani.

Każda z delegacji przywiozła ze sobą prezenty zaręczynowe. Doradcy Imperatora uznali je za podarki. Przyjęli, zanieśli do skarbca, ale dobrze zapamiętali. Gdy przyszło co do czego jedno było jasne.

Zygmunt z Montsegur oferował najwyższą łapówkę.

Zraniony Ethan nie zastanawiał się nad tym długo.

Doradcy Imperatora liczyli tymczasem zyski: 2500 tysiąca sztuk złota, połowa w wekslach oraz pięć pułków złożonych z najlepszych żołnierzy Rodów, którzy zasilili Legion Imperialny. Wielkim przegranym tego procederu był krasnoludzki bank Isaaka Ulfa. Sprytny Czarnobrody postanowił współfinansować wszystkie prezenty zaręczynowe. Wygrać niezależnie od wyniku targów. W jednej chwili on oraz jego partner Giuseppe Garibaldi stali się największymi dłużnikami korony.

Wiele innych intryg toczyło się pod powierzchnią matrymonialnych negocjacji. Do najważniejszych należały spiski Czerwonej i Białej Róży. Obydwa były wymierzone w tron i obydwa rozwinęły się w zagrażające Ethanowi przedsięwzięcia.

Znakiem Czerwonej Róży posłużyli się ocalali Oświeceni. Imperator wydał im wojnę po ostatnim Wiecu. Kolor płatków ich kwiatu miał symbolizować szkarłat przelanej przez Laine krwi. Ich celem było usunięcie władcy, najlepiej cudzymi rękami. Choć zamach ostatecznie nie doszedł do skutku, spiskowcy przyczynili się do sukcesu Białej Róży.

Druga grupa intrygantów miała zupełnie odmienny plan. Uknuła go była regentka, imperatorowa-wdowa Zofia di Lleni (chwała kontynuującej swoją rolę zza kulis Uli!). Intryga była subtelna. Regalicka magiczka przygotowała miksturę, która powodowała bezpłodność. Grupka spiskowców wsparta została przez podczaszynię Ethana. Dolała ona ciecz do kielicha władcy. Laine oraz jego degustator stali się jej ofiarami. Biała Róża popełniła jednak zasadniczy błąd – dodała ledwie kilka kropel do kielicha wina. Efekt, choć skuteczny, nie jest do końca trwały ani stabilny. Musi zostać tylko odkryty.

W obliczu tych zdarzeń Imperium znalazło się znów na rozdrożu. Czy Gustaw i Zygmunt utrzymają swój sojusz i zbuntują się przeciw Ethanowi? Czy bezpłodność Imperatora zostanie odkryta na czas i odczyniona przez magię? Czy czternastoletnia Felicja z Montsegur długo pozostanie żoną Władcy Ludzkości? Czy Vincent z Avignionet lub familie Kaplas nie uznają odrzucenia ich kandydatek na rzecz dziecka za zniewagę i nie wycofają poparcia dla Laine? To się wkrótce okaże.

Żony dla Imperatora

Na Polconie odbył się LARP Żona dla Imperatora. O jego wynikach napiszemy przy następnej okazji. Do Waszych kampanii może przydać się wiedza, jakie kandydatki wystawiły poszczególne frakcje. Oto przegląd najlepszych partii Imperium

Baronówna Anna Rit Biora

Wiek: 19 lat;

Rodzina: siostra barona Bernarda, przywódcy opozycji wobec dyktatury Gustawa Are;

Zalety: Anna jest mądrą i oczytaną młodą kobietą. Kształcona była na żonę polityka. Ma silny charakter. Urzeka bjorską urodą, długimi włosami i pełnymi kształtami.

Kilka słów: najlepsza kandydatka Biora. Urocza dama, prawdziwa obywatelka Imperium. Najstarsza spośród kandydatek z czołówki, jest też najbardziej doświadczona i pewna siebie. Od lat uczyła się o kulturze Laion i Kaplas. Jej wadami są relatywnie niewielka styczność z lajonickimi dworami oraz duża zależność od brata.

Atuty polityczne: wybór panny Rit oznacza sojusz z potężną rodziną Ligi Północnej. Jest szansą na pokój między Biora a Laine. Stanowi nadzieję na poskromienie potęgi Gustawa Are Biora.

Księżniczka Cecylia Leokadia de Laion de Avignionet

Wiek: 17 lat

Rodzina: ukochana córka księcia Vincenta i księżnej Leokadii. Jeżeli tamta nie urodzi syna, Cecylia będzie dziedziczką księstwa i panią południa Laion;

Zalety: księżniczka Avignionet jest zaradną i rezolutną panną. Zna zasady lajonickiego dworu i reguły wojny. Słynie z subtelnej urody, pięknych włosów i wdzięcznych ruchów. Jej delikatny uśmiech przełamuje lody;

Kilka słów: Cecylia była przygotowywana do roli następczyni tronu. Więcej niż pozostałe kandydatki była wtajemniczana w sprawy prowadzenia polityki. Jest jednak młoda, ledwie skończyła 17 lat, i czasami nazbyt lekkomyślna. Sądząc po rodzicach może wyrosnąć na silną i zdolną kobietę;

Atuty polityczne: wybór Cecylii oznacza scementowanie sojuszu, który był kluczowy dla objęcia władzy przez Ethana. Gdyby nie Vincent najpewniej Montsegur uderzyłoby na Laine. Jako dziedziczka Avignionet księżniczka wniosłaby w wianie południe Imperium.

Księżniczka Victoria Saphiro

Wiek: 17 lat;

Rodzina: familia di Saphiro jest najpotężniejszą rodziną Kaplas po upadku regentów. Przewodzi obecnie niemal całej arystokracji Stolicy;

Zalety: siłę Victorii stanowią jej liczni krewni, znajomi i poddani. Może nie jest najlepiej wykształconą kandydatką. Mimo swej niezwykłej urody może nie być też najpiękniejsza. Z pewnością jednak jest najlepiej ustosunkowana;

Kilka słów: kaplaska panna była przygotowywana, by poradzić sobie w gąszczu intryg, zdrad i interesów bezwzględnych familii Stolicy. Wie wszystko o brudnych sztuczkach, rozumie do czego służą sztylet i trucizna. Dla niezbyt doświadczonego i idealistycznego Imperatora mogłaby być cennym wsparciem. Brakuje jej jednak wrażliwości potrzebnej do zrozumienia szczerych intencji Ethana. Jest też wierną córką swojej familii;

Atuty polityczne: Kaplas jeszcze nie pogodziło się ze zmianą Imperatora. Łatwo może się zbuntować lub po prostu bezwzględnie zamordować Ethana. Sojusz z di Saphiro byłby krokiem ku utrwaleniu władzy dynastii Laine.

Na koniec zaś kandydatka przedstawiona Imperatorowi podstępem. Karta zagrana w ostatniej chwili przez księcia Zygmunta.

Księżniczka Felicja Cynthia Trenton de Laion de Montsegur

Wiek: 14 lat;

Rodzina: to córka Zygmunta z Montsegur. Po zaginięciu jej siostry w czasie przewrotu w Combrai jest też najstarszą z księżniczek tego ciągle silnego państwa. W jej żyłach płynie krew boga.

Zalety: Felicja jest posłuszną, cichą i spokojną dziewczyną. Mówi się, że jest równie mądra co piękna. W jej przypadku jest to nieco ironiczny komplement. Przede wszystkim jest córką swojego ojca i to liczy się ponad wszystko.

Kilka słów: niewiele można powiedzieć o Felicji. To jeszcze dziecko. Jednak z punktu widzenia prawa może już brać ślub. Ma szansę wyrosnąć na niebrzydką i mądrą kobietę. Teraz jest miłą i wesołą dziewczyną. Niewiele niestety ponad to.

Atuty polityczne: Felicja to propozycja pokoju ze strony Montsegur. Jeśli Ethan ją przyjmie. Gustaw straci najważniejszego sojusznika. To tak proste. Wielka szansa, ale też niepewna inwestycja.

Którą pannę Wy byście wybrali?